http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=575963
ΑΣΚΤ: Δει δη χρημάτων...
Ημερομηνία δημοσίευσης: 24/10/2010
Του ΧΡΗΣΤΟΥ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗ
Δει δη χρημάτων. Θεσμός εν αταξία και απαξία η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών; Έχουν οσμιστεί οι καθηγητές της την ανάγκη του νέου και όχι του εφήμερου;
Τίποτα δεν άλλαξε, με πικρία αυτό σας το γράφω. Εποχή κενόδοξων τακτικών για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί η «τέχνη» από την ίδρυση της σχολής, τον Γενάρη του 1837, να ενσωματώνεται στο «γιες μεν», με αποτέλεσμα να σύρεται σήμερα στην πολιτική της υποταγής, σε μηχανισμούς κερδοφορίας και σε διαφημιστικά «προτσές» της καταναλωτικής ισοπέδωσης του σύγχρονου ανθρώπου.
Είναι ανήμποροι να παρακολουθήσουν τα αιτήματα και τους προβληματισμούς του σήμερα; Είναι ανήμποροι να βάλουν στόχους;
Στόχος τους, λένε, η ενίσχυση των αριστούχων αποφοίτων της σχολής, μα τρομάζω στο «έως πού» μπορεί να φθάσουν οι επιθυμίες τους. Τρομάζω μπροστά σε αυτό το ʽʽθολόʼʼ που καταθέτουν ως καινοτόμο ιδέα. Μιλούν για έμπνευση - αναζήτηση - όραμα, αλλά κατευθύνουν τους σπουδαστές σε ʽʽσύμβολα στιγμιαίας αγάπηςʼʼ κούπες, ποτήρια… και γιατί όχι, εν ήδη κέρδους - καριέρας με συμμετοχή σε επιτροπές καλλιστείων και σε άλλου είδους θεάματα.
Η κριτική επιτροπή καθηγητές της ΑΣΚΤ (λέτε να έχουν άποψη και οι χορηγοί;) που θα επιλέξει και θα απονέμει τα χρηματικά βραβεία αγνοεί «τα όρια της ευπρεπούς χορηγίας» και πως οι πολυεθνικές δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στον «χαρακτήρα» των πολιτιστικών γεγονότων που υποστηρίζουν.
Αυτά είναι τα αυτονόητα του sponsoring και τα απευθύνω στις Πρυτανικές αρχές και στα συλλογικά όργανα του Ιδρύματος.
Η ΑΣΚΤ, δεν ʽʽμπορείʼʼ μέσα από τις παθογένειές της και καταρρέει από τις εισαγωγικές εξετάσεις σε προτομές, γύψινα εκμαγεία, κουτάκια όλα τοποθετημένα σε πολύχρωμα πανάκια... Ας βάλουν χορηγό και εκεί: ʽʽυφάσματα τάδεʼʼ και στα αντικείμενα των νεκρών φύσεων και σε κάθε ένα από τα τζάντζαλα- μάντζαλα που καταδυναστεύουν την τέχνη, οδηγώντας τους υποψήφιους στην παραπαιδεία των προπαρασκευαστικών φροντιστηρίων. Καταρρέει και τώρα η ΑΣΚΤ στις τακτικές πρακτικές που υποδεικνύει στους αποφοίτους της.
Tσιμπολογάνε ʽʽλίγο από όλαʼʼ τα εργαστήριά της. Λίγο ζωγραφική, λίγο βίντεο Τέχνη, λίγο διαδραστική εγκατάσταση, λίγο χαρακτική, λίγο γλυπτική …και πουθενά η αναζήτηση των νέων τεχνολογιών. Τουρλού, αποκαλούν αυτή την εικαστική άποψη και δεν κατανοώ την επιθυμία να την δούμε και ως γραφή - κίνημα. Πολυμεσιακοί καλλιτέχνες οι καθηγητές της ΑΣΚΤ, διδάσκουν "Ψηφιακές μορφές τέχνης” με εμπειρίες και τεχνογνωσία ζωγράφου, γλύπτη, χαράκτη, στερούμενη ανάλογων εμπειριών. Ο μόνος που έχει τα εχέγγυα είναι ο δρ Μάνθος Σαντοριναίος καλλιτέχνης- ερευνητής, επίκουρος καθηγητής υπεύθυνος του Εργαστηρίου Πολυμέσων-Υπερμέσων, με τη μικρή ερευνητική ομάδα των συνεργατών του.
Ένας επιστήμονας δημιουργός που φέρει το όραμα του καλλιτέχνη των νέων μέσων - οπτικών και τη φιλοσοφία της ψηφιακής εποχής. Το εργαστήριό του, πρέπει να γίνει Τομέας και όχι να παραμένει ως «Εργαστηριακό μάθημα κατʼ επιλογήν». Μόνον έτσι θα αποφευχθούν τα ʽʽτσιμπολογήματαʼʼ των επιτήδειων που έχουν σμίξει πολλών μας τα φρύδια.
Τελειώνοντας θέλω να σας υπενθυμίσω, ότι το 1998, κατά τις κινητοποιήσεις της Ένωσης Γερμανών Ανέργων, οι διαδηλωτές στο Ντόρτμουντ ʽʽντύθηκανʼʼ με σκουπιδοσακούλες, παραπέμποντας στη ρήση μεγαλοστελέχους (τώρα η εταιρεία του είναι χορηγός της ΑΣΚΤ) που χαρακτήρισε τους άνεργους «σκουπίδια της ευημερίας»... Παραπέμπω και εγώ με τη σειρά μου την ΑΣΚΤ Εκεί... κάποτε θα ακούσουν από τα αφεντικά την ίδια ρήση. Γιʼ αυτό αποφασίστε να αντισταθείτε σήμερα ω άνδρες Αθηναίοι!
ΥΓ.: Εύχομαι επιτυχία στη νέα διοργάνωση της... Σχολής: «Athens Biennale»- Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2005 από την Ξένια Καλπακτσόγλου, τον Poka-Yio και τον Αυγουστίνο Ζενάκο.
Δει δη χρημάτων. Θεσμός εν αταξία και απαξία η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών; Έχουν οσμιστεί οι καθηγητές της την ανάγκη του νέου και όχι του εφήμερου;
Τίποτα δεν άλλαξε, με πικρία αυτό σας το γράφω. Εποχή κενόδοξων τακτικών για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί η «τέχνη» από την ίδρυση της σχολής, τον Γενάρη του 1837, να ενσωματώνεται στο «γιες μεν», με αποτέλεσμα να σύρεται σήμερα στην πολιτική της υποταγής, σε μηχανισμούς κερδοφορίας και σε διαφημιστικά «προτσές» της καταναλωτικής ισοπέδωσης του σύγχρονου ανθρώπου.
Είναι ανήμποροι να παρακολουθήσουν τα αιτήματα και τους προβληματισμούς του σήμερα; Είναι ανήμποροι να βάλουν στόχους;
Στόχος τους, λένε, η ενίσχυση των αριστούχων αποφοίτων της σχολής, μα τρομάζω στο «έως πού» μπορεί να φθάσουν οι επιθυμίες τους. Τρομάζω μπροστά σε αυτό το ʽʽθολόʼʼ που καταθέτουν ως καινοτόμο ιδέα. Μιλούν για έμπνευση - αναζήτηση - όραμα, αλλά κατευθύνουν τους σπουδαστές σε ʽʽσύμβολα στιγμιαίας αγάπηςʼʼ κούπες, ποτήρια… και γιατί όχι, εν ήδη κέρδους - καριέρας με συμμετοχή σε επιτροπές καλλιστείων και σε άλλου είδους θεάματα.
Η κριτική επιτροπή καθηγητές της ΑΣΚΤ (λέτε να έχουν άποψη και οι χορηγοί;) που θα επιλέξει και θα απονέμει τα χρηματικά βραβεία αγνοεί «τα όρια της ευπρεπούς χορηγίας» και πως οι πολυεθνικές δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στον «χαρακτήρα» των πολιτιστικών γεγονότων που υποστηρίζουν.
Αυτά είναι τα αυτονόητα του sponsoring και τα απευθύνω στις Πρυτανικές αρχές και στα συλλογικά όργανα του Ιδρύματος.
Η ΑΣΚΤ, δεν ʽʽμπορείʼʼ μέσα από τις παθογένειές της και καταρρέει από τις εισαγωγικές εξετάσεις σε προτομές, γύψινα εκμαγεία, κουτάκια όλα τοποθετημένα σε πολύχρωμα πανάκια... Ας βάλουν χορηγό και εκεί: ʽʽυφάσματα τάδεʼʼ και στα αντικείμενα των νεκρών φύσεων και σε κάθε ένα από τα τζάντζαλα- μάντζαλα που καταδυναστεύουν την τέχνη, οδηγώντας τους υποψήφιους στην παραπαιδεία των προπαρασκευαστικών φροντιστηρίων. Καταρρέει και τώρα η ΑΣΚΤ στις τακτικές πρακτικές που υποδεικνύει στους αποφοίτους της.
Tσιμπολογάνε ʽʽλίγο από όλαʼʼ τα εργαστήριά της. Λίγο ζωγραφική, λίγο βίντεο Τέχνη, λίγο διαδραστική εγκατάσταση, λίγο χαρακτική, λίγο γλυπτική …και πουθενά η αναζήτηση των νέων τεχνολογιών. Τουρλού, αποκαλούν αυτή την εικαστική άποψη και δεν κατανοώ την επιθυμία να την δούμε και ως γραφή - κίνημα. Πολυμεσιακοί καλλιτέχνες οι καθηγητές της ΑΣΚΤ, διδάσκουν "Ψηφιακές μορφές τέχνης” με εμπειρίες και τεχνογνωσία ζωγράφου, γλύπτη, χαράκτη, στερούμενη ανάλογων εμπειριών. Ο μόνος που έχει τα εχέγγυα είναι ο δρ Μάνθος Σαντοριναίος καλλιτέχνης- ερευνητής, επίκουρος καθηγητής υπεύθυνος του Εργαστηρίου Πολυμέσων-Υπερμέσων, με τη μικρή ερευνητική ομάδα των συνεργατών του.
Ένας επιστήμονας δημιουργός που φέρει το όραμα του καλλιτέχνη των νέων μέσων - οπτικών και τη φιλοσοφία της ψηφιακής εποχής. Το εργαστήριό του, πρέπει να γίνει Τομέας και όχι να παραμένει ως «Εργαστηριακό μάθημα κατʼ επιλογήν». Μόνον έτσι θα αποφευχθούν τα ʽʽτσιμπολογήματαʼʼ των επιτήδειων που έχουν σμίξει πολλών μας τα φρύδια.
Τελειώνοντας θέλω να σας υπενθυμίσω, ότι το 1998, κατά τις κινητοποιήσεις της Ένωσης Γερμανών Ανέργων, οι διαδηλωτές στο Ντόρτμουντ ʽʽντύθηκανʼʼ με σκουπιδοσακούλες, παραπέμποντας στη ρήση μεγαλοστελέχους (τώρα η εταιρεία του είναι χορηγός της ΑΣΚΤ) που χαρακτήρισε τους άνεργους «σκουπίδια της ευημερίας»... Παραπέμπω και εγώ με τη σειρά μου την ΑΣΚΤ Εκεί... κάποτε θα ακούσουν από τα αφεντικά την ίδια ρήση. Γιʼ αυτό αποφασίστε να αντισταθείτε σήμερα ω άνδρες Αθηναίοι!
